Psy zaprzęgowe, ci najwspanialsi biegacze zamieszkujący Ziemię mają dwie twarze, jakby dwie osobowości. Z jednej strony to szalenie miłe i sympatyczne stworzenia pragnące okazywać człowiekowi swe uczucia, a z drugiej nieprawdopodobnie silne, wytrzymałe i odporne psychicznie zwierzaki, zdolne do prawdziwie tytanicznej pracy, z której na dodatek potrafią jeszcze czerpać radość.
Od początku pracy z nimi jesteśmy pod ogromnym wrażeniem obserwując przemianę cichej i spokojnej w codziennym życiu suni w demona pracy w zaprzęgu. Albo psa, który na co dzień przychodzi wtulić swoją mordkę w nas, czy trąca nasze ręce domagając się w ten sposób głaskania, a w zaprzęgu zamienia się w nieustraszonego pogromcę arktycznych przestrzeni.
Psy uwielbiające spać w łóżku, przytulone do nas, na wyprawach za nic mają niewygody spania na słomie rozrzuconej na śniegu i przykryte kocami.
Lubią spać całymi dniami, ale kochają też biegać non stop. Żadnym problemem dla nich nie jest przebiec 100, czy 200 kilometrów w ciągu doby i to przez kilka dni z rzędu, pozostając przy tym kochanymi i wiernymi psiakami przytulankami. To są te dwie psie osobowości. Przyjaciel, miziak, a z drugiej strony twardy wyczynowiec zdolny do nieprawdopodobnych czynów. My mamy ten niezwykły przywilej doświadczania tego na co dzień, bo przecież na treningach widzimy to ciągle.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Witaj,
jeśli dodajesz komentarz jako Anonimowy, przedstaw się proszę, lubimy wiedzieć z kim rozmawiamy :)