Żebrak

Start w wielkim wyścigu to nie lada wyzwanie. To strasznie dużo pracy i kosztów. Trzeba odpuścić sobie wiele życiowych przyjemności i zrezygnować z wygodnego życia.
W psich zaprzęgach trzeba, po pierwsze, zamieszkać daleko od miasta. Im większe zadupie tym lepiej. Tym samym odciąć sobie łatwy dostęp do kultury, usług i oświaty. Na wsi bardzo trudno jest znaleźć sensowny kurs językowy, na przykład.

Owszem takiego wyboru dokonuje się świadomie i w miarę możliwości jakoś sobie z tymi niedogodnościami radzimy. Niemniej jest to uciążliwość niewątpliwa.

Po drugie, trzeba trenować. Trening długodystansowca to poważne przedsięwzięcie. To mnóstwo godzin spędzonych z zaprzęgiem w terenie. Nierzadko w niesprzyjających okolicznościach pogodowych i o każdej porze doby. Często w deszczu, błocie i  w nocy.

Po trzecie, koszty. Odpowiednia dieta pracujących psów to podstawa. Zużywający się, drogi i niełatwo dostępny sprzęt. Opieka weterynaryjna. Kilka miesięcy takich przygotowań potrafi porządnie wydrenować kieszeń. Zawsze coś do tego wyskoczy. Choćby awaria samochodu, czy psiej przyczepy. Tych pieniędzy nawet nie próbujemy liczyć. Lepiej nie stawać przed pewnymi faktami prosto w oczy. Błoga nieświadomość jest w tym wypadku znacznie wygodniejsza i mniej stresująca.



W związku z tym wszystkim co powyżej, od czasu do czasu nachodzi nas, żeby poszukać sponsorów. Błąd! W Polsce nie rozmawia się ze sponsorami tylko żebrze. Żebractwo to najgorsza część mushingu, najbardziej dołująca i stresująca. To na tym etapie najłatwiej ponieść porażkę.
Rozmawiamy z jedną firmą, drugą, trzecią. I mamy nieodparte wrażenie, że człowiek któremu wyłuszczamy korzyści z ewentualnej z nami współpracy, kompletnie nie rozumie co do niego mówimy. Żyje w swoim jakimś tam świecie i nie potrafi poza ten swój świat wystawić nosa.
Kiedy opowiadamy, że możemy stać się ambasadorem marki na zagranicznych rynkach, bo profil firmy jest niezwykle zbieżny z tym co robimy, że dzięki nam ta firma zaistnieje w Skandynawii, że otworzymy dla niej zupełnie nowe możliwości, bo tak postrzegamy współpracę sponsorską. To ta firma w ogóle nie podejmuje dialogu. To ta firma, mimo że nie będzie jej to wiele kosztowało, nawet nie podejmuje takiego tematu.

Tak samo z mediami. Te z kolei ubzdurały sobie, że jak napiszą coś o nas to automatycznie pozyskamy dzięki temu sponsorów. Dlatego żadne media nas nie zasponsorują. Media nie przekładają się na nic. Poza może większą rozpoznawalnością przez panie z warzywniaka.

Mieliśmy nadzieję na sprzedanie reportażu z wyścigu pewnej gazecie. Naczelny był bardzo za, jednak jego szef wydawca wręcz przeciwnie. Stwierdził, że kupując od nas materiał da nam reklamę. Do k...wy nędzy! Materiał, którego zrobienie kosztuje nas ładnych parę lat życia i mnóstwa kasy, nie jest wart uwagi zasranego wydawcy. I dobrze, niech piszą o wypadkach drogowych i matce Madzi tańczącej na rurze. Ich sprawa.

Do wyścigu zostało już bardzo niewiele czasu. Jeśli dojedziemy do Alty to będzie to wyłączną zasługą nas samych i kilku naszych prawdziwych przyjaciół. Bez Marka, Darii, Jarka, Patryka i Karoliny oraz Beaty już dawno byłoby po wszystkim. Taka jest prawda.
Robimy świetną robotę, dbamy o zwierzaki, jesteśmy jedynymi, oprócz Darka Morsztyna ludźmi w tym kraju, którzy biorą się za takie wyzwania jak Finnmarkslopet i nie mamy z kim rozmawiać o finansach. Nie da się robić dużego sportu wyłącznie w oparciu o pieniądze, które samemu trzeba zarobić. To nie udaje się nigdzie na świecie.
Jedno jest pewne - w wiosnę wejdziemy ze sporymi długami,które trzeba będzie szybko spłacić.

Dlatego niech nie wybierają się do nas żadni dziennikarze, niech nie dzwonią, nie piszą maili. Chyba, że wcześniej zrobią odpowiedni przelew. Skoro wszystko robimy za własne pieniądze, to nie może być mowy o żadnych prezentach dla mediów. W tym będziemy konsekwentni jak w mało czym.

Ów wydawca, wspomniany powyżej, powiedział, że nie "będzie rozdawał pieniędzy". Potraktował nas jak żebraków, a tymczasem my nie prosiliśmy o nic za darmo. Bylismy gotowi wykonać dużo porządnej roboty i tylko chcieliśmy, żeby chociaż zwrócił nam koszty.
Pieprzyć takie media!