Długie dystanse cz.2

Długie godziny treningów, często w trudnych warunkach, mrozie, śniegu, czasem deszczu i błocie. Do tego cała masa pracy na zewnątrz nie zależnie od pogody, pory dnia i roku, bez urlopów i wolnych weekendów, czy świąt. Tak wygląda w skrócie nasze życie.

Pytanie tylko - po co?
Często je słyszymy, niemal każdy kto nas odwiedza je zadaje.

Odpowiedź na nie nie jest prosta. To, że żyjemy w taki właśnie sposób wynika z wielu czynników.
Po pierwsze musi się w naszym życiu coś dziać, musimy mieć jakiś cel i to najlepiej bardzo trudny do osiągnięcia.
Po drugie pragniemy naprawdę przeżyć swe życie i to na maksymalnie wysokich obrotach, a do tego musimy być sami w centrum wydarzeń. Zdecydowanie nie wystarcza nam podziwianie osiągnięć innych.

Przede wszystkim jednak, chyba najważniejsze jest w tym stworzenie sobie samemu możliwości dojścia do celu. Jest taki moment w ekstremalnych działaniach, kiedy człowiek nagle zdaje sobie sprawę, że zrobił wszystko co w jego mocy, aby dać sobie szansę na sukces. Wtedy nadchodzi wielki spokój, pewność, że jestem zdolny zrealizować swój plan, że potrafię tego dokonać i jeśli na drodze nie pojawią się niezależne ode mnie okoliczności to dojdę do celu.

Ten spokój powoduje, że stajemy się szczęśliwi, zdecydowani. Nie roztrząsamy, czy zrobić tak, czy może inaczej. Zwyczajnie robimy swoje, a jeśli będziemy mieli szczęście to osiągniemy cel. Ale nawet kiedy nam się nie powiedzie, to śmiało powiemy sobie - zrobiliśmy wszystko, zabrakło trochę farta.

Dawno temu powiedziano, że nie dojście do celu jest najważniejsze, ale sama droga do niego i tak właśnie jest. Znajdź dla siebie możliwie najlepszy cel w swoim życiu, a potem zrób wszystko, aby go osiągnąć. Być może któregoś dnia będziesz mógł powiedzieć - tak jestem szczęśliwym człowiekiem, bo odnalazłem swoją drogę i pewnie nią podążam.
My ją znaleźliśmy!

To jest jedna z odpowiedzi, dlaczego właśnie psie zaprzęgi i długie dystanse.